«سید جواد هاشمی» هنرپیشه و کارگردان ژانر کودک و نوجوان در گفت و گو با خبرنگار سینماپرس با انتقاد از عملکرد مدیران و نقش آنها در افول سینمای کودک و نوجوان اظهار داشت: به هر حال فیلمنامه اساس همه فیلمهای سینمایی و غیرسینمایی در دنیاست. فیلمنامه نیاز به توجه ویژه دارد و باید از نبود یا ضعف آن در همه زمینهها نه فقط کودک و نوجوان نجات پیدا کند. در حوزه کودک کار سختتر است، چون تعداد نویسندگانی که برای کودک مینویسند بسیار محدود است. با کمال تأسف، سینمای کودک در ایران بیشتر سفارشی است و همین باعث میشود بسیاری از آثار شایسته به نتیجه مطلوب نرسند.
وی تاکید کرد: به نظر من باید یک سازماندهی قوی برای نویسندگان کودک شکل بگیرد؛ به آنها بودجه داده شود تا تولید و نگارش کنند. حتی اگر کار ساخته هم نشود، همین که نویسندگان فعال شوند نشان میدهد کودکان در این کشور اهمیت دارند. وقتی چنین اتفاقی نمیافتد، متوجه میشویم که هیچیک از مسئولان سینمایی کشور، به معنای واقعی، کودکان را درک نمیکنند یا برایشان اهمیتی قائل نیستند.
هاشمی با بیان این مطلب که متأسفانه چون چند انیمیشن در گیشه موفق بودند همه سازمانها و نهادهای مرتبط با کودک در سینما رفتند سراغ انیمیشن و کارتون. در حالی که فیلم زنده ماندگاری بیشتری دارد، تصریح نمود: حمایتهای بیدلیل از سینمای انیمیشن باعث شده همه به سمت آن بروند. این در حالی است که تولید انیمیشن بسیار پرهزینه است و بازگشت سرمایهاش منوط به فروش افسانهای مثلاً بالای ۱۵۰ میلیارد است که عملاً شدنی نیست. به همین دلیل، حس میکنم متولیان امر کودک در سینما بسیار سطحی، بیمایه و بیانگیزه عمل میکنند.
او ادامه داد: وقتی آقای جعفری به بنیاد آمد، امیدوار بودم کار کودک را جدیتر پی بگیرد چون چند انیمیشن ساخته بود اما او هم ظاهراً سراغ همان انیمیشن رفت. چرا از کارگردانان متخصص کودک دعوت نمیکنند! واقعاً نمیدانم. آقای جوادی وقتی به فارابی آمد، مرا دعوت کرد و گفت میخواهم کارگردانان کودک را جمع کنم تا پیشنهادهایشان برای تولید را بشنوم. این کار درست بود. چون حوزه کودک باید به دست کاربلدها سپرده شود تا فیلمهای خوب از دل تولید بیرون بیاید.
کارگردان فیلم های سینمایی «شهر گربه ها» و «آهوی پیشونی سفید» ضمن اشاره به کیفیت نازل آثار کودک ساخته شده در مورد مافیای انیمیشن سازی در سینمای ایران تصریح داشت: متأسفانه در بنیاد فارابی بیش از ۱۰۰ فیلم سفارشی تولید شده که یا کیفیت پایینی دارند یا اگر هم کیفیتی دارند، جذابیتشان برای بچهها بسیار کم است و به همین دلیل در کشوها خاک میخورند.
وی متذکر شد: ما در کشور با مافیای انیمیشن مواجهیم و انحصار در تولید وجود دارد. چون روزی رهبر گفتند «انیمیشن را جدی بگیرید»، یکباره همه نهادها و سازمانها با استفاده از رانتهای حکومتی و دولتی به سمت انیمیشن رفتند. من خودم جزو کسانی بودم که از انیمیشن دفاع میکردم، اما این نباید باعث فراموشی سینمای رئالیستی و زنده شود. اینکه به جای اصلاح، به افراط برویم، خیلی آسیبزاست. در دنیا انیمیشن به وفور تولید میشود و بچهها دنبالش میکنند، اما ما باید با فرهنگ خودمان فیلم بسازیم، نه اینکه صرفاً با انیمیشن، آن هم به شکلی تکبعدی، میدان را پر کنیم.
هاشمی در ادامه به معیاره یک فیلم جذاب برای کودک اشاره و بیان نمود: بچهها باید با چه موضوعاتی درگیر شوند و چه مسائلی برایشان اهمیت دارد؟ واقعیت این است که ما نباید تعارف کنیم؛ کودکان امروز اگر فیلمی را دوست داشته باشند، خودشان نشان میدهند. من هم به همین دلیل همیشه دنبال این بودم که فیلمی بسازم که از کار قبلیام بهتر باشد و بچهها واقعاً دوستش داشته باشند.
وی تاکید کرد: کودکان متولد دهه ۹۰ و ۴۰۰ بیشتر به آثار فانتزی، تخیلی و دور از ذهنیت بزرگترها علاقه دارند. من هم به همین دلیل دیگر فیلم نساختم؛ چون به دنبال کاری کمهزینه، کمضرر و درعینحال با کیفیت بودم که بچهها هم بپسندند. تا امروز هشت فیلم سینمایی ساختهام که همه آنها مورد توجه بچهها قرار گرفته، اما در عین حال ایرادهای زیادی هم داشتند. همه آنها ایراد داشتند. چرا! چون ناچار بودم به گونهای کار کنم که بزرگترها هم خوششان بیاید و بچهها را به سینما بیاورند. همین باعث میشد فیلم حالتی بینابینی پیدا کند؛ نه کاملاً مخصوص کودکان بود و نه مخصوص بزرگترها. در حالی که باید فیلمی ساخت که خود بچهها از والدینشان خواهش کنند آنها را به سینما ببرند. آن وقت میتوان در دل قصه، آموزشهایی هم گنجاند. این کار بسیار دشوار است.
کارگردان فیلم سینمایی «تورنادو» تصریح نمود: وقتی به سید جواد هاشمی بودجه نمیدهند تا فیلمی ویژه کودکان بسازد، چطور انتظار دارند چنین فیلمهایی ساخته شود! این نگاهها اغلب ناشی از حب و بغضهای فردی است. اگر این مسائل کنار گذاشته نشود، سینمای کودک ما هیچوقت رشد نخواهد کرد.
«سید جواد هاشمی» در پایان این گفت و گو در پاسخ به نقدهایی که نسبت به آثارش وجود دارد؛ خاطرنشان کرد: من همچنان معتقدم موسیقی، دکور، اکسسوار و گریم در کنار فیلمنامه قوی و کارگردانی درست میتواند جذابیتی مطلق برای کودکان ایجاد کند. بله، من به موسیقی باور دارم، اما میپذیرم که هیچکدام از این ابزارها به تنهایی شأن و جایگاه ملت ایران و کودکان این سرزمین را تأمین نمیکند. به همین دلیل هم همیشه اولین منتقد کارهای خودم بهویژه از نظر فیلمنامه هستم،
ارسال نظر